Hormones & Health
Hormonen
Je spijsvertering begint in je mond. Daarna is je maag aan de beurt. De maag heeft een zuur milieu door de productie van maagzuur. Dankzij dit maagzuur kan voedsel afgebroken worden in kleinere, beter verteerbare deeltjes.
Door de hormonenschommelingen in de overgang kan je meer of minder maagzuur gaan produceren. Veel vrouwen rond de leeftijd van 40 à 55 jaar nemen al lange tijd maagzuurremmers, niet wetende dat hun maagklachten net veroorzaakt worden door een maagzuurtekort in plaats van een -overschot.
Wanneer je te weinig maagzuur hebt, kan je maagwand kwetsbaar worden omdat de vertering slecht verloopt. Hierdoor ontstaan minuscule wondjes in het maagslijmvlies. Het weinige maagzuur dat je hebt zal die wondjes licht irriteren, waardoor je een gevoel krijgt van brandend maagzuur. Een maagzuurremmer verbetert dan snel je klachten, maar de oorzaak van het probleem blijft bestaan. Het is een vicieuze cirkel.
Met maagzuurremmers moet je overigens altijd opletten. Ze worden heel makkelijk en frequent voorgeschreven, maar net zoals bij alle medicatie moet je opletten met neveneffecten.
Als het immuunsysteem minder overbelast is, heeft dat ook een positieve invloed op
je hormoonbalans. Het ene hangt samen met het andere. Door je immuunsysteem terug in balans te brengen, breng je tegelijk je hormonen in balans.
Onder invloed van stress maak je meer cortisol aan. Hierdoor gaat je immuunsysteem extra gestimuleerd worden. Je immuunsysteem zorgt ervoor dat je beter beschermd bent. Als je te veel stressperiodes hebt, en je cortisolproductie dus ook lange tijd hoog ligt, raakt je cortisol opgebruikt. Wanneer je daardoor vervolgens te weinig cortisol aanmaakt, kom je na verloop van tijd in de laatste fase van de stressrespons en kan je te maken krijgen met een hoge vermoeidheid.
Wanneer je in de overgang bent, geeft een dalende weerstand nog een extra belasting. Het zorgt ervoor dat je sneller moe bent, maakt je lusteloos en ontneemt je zin om te bewegen. Hierdoor krijg je stijvere gewrichten of strammere spieren die je ook weer tegenhouden om te gaan bewegen. Een vicieuze cirkel.
Als je een slechte slaper bent, is het essentieel dat je opnieuw een goede
nachtrust ontwikkelt. Het hormoon progesteron speelt hier een grote rol in. Maar geslachtshormonen, zoals progesteron, worden vooral aangemaakt in een rust- en herstelsituatie omdat ze dan de kans krijgen om hun functies uit te oefenen. Als je slecht slaapt, komt de productie van progesteron dus ook onder druk te staan.
Natuurlijke middelen kunnen ondersteunend werken om je nachtrust terug te optimaliseren. Werken deze niet? Dan kun je gebaat zijn bij bio-identieke hormonen.
Een kleine dosis progesteron (oraal genomen voor het slapen gaan) kan al een wereld van verschil maken. Uiteraard moet je de gekende methodes om een goede slaaphygiëne te onderhouden ook toepassen.
Bij insulineresistentie zijn de cellen minder gevoelig voor het hormoon insuline. Insuline kan worden gezien als de sleutel (receptor) die de deur van de insulinegevoelige cellen opent voor glucose. Insulineresistentie wordt dan ook gekarakteriseerd door hogere bloedsuikerwaarden in nuchtere toestand en na de maaltijd. Vroeger was het niet erg om tijdens de zonnige zomermaanden tijdelijk insulineresistent te worden en extra vet aan te maken voor de winter, omdat het vet tijdens de koude dagen toch werd verbruikt. Dankzij kunstlicht hebben we nu meer tijd en mogelijkheden om langdurig actief te zijn. Het levenstempo is sterk verhoogd.
Terwijl het cortisolpeil van nature ’s morgens hoog en ’s nachts laag is, wordt het nu ’s morgens laag, met een piek ’s nachts tussen 4 en 5 uur. Hierdoor word je ’s nachts (meestal badend in het zweet) wakker en kun je moeilijk weer in slaap komen.
Ook een toename van vet op benen en billen wijst op een oestrogeenonevenwicht en progesterontekort. De hoeveelheid vet op je onderste ledematen staat in direct verband met de hoeveelheid oestrogeen in je lichaam. Een menstruatie die minder dan vier dagen duurt, kan al anovulair zijn, dat wil zeggen zonder eisprong. In het algemeen duidt dit op een progesterontekort. Met andere woorden: veel vrouwen hebben al voordat ze in de menopauze komen een veranderde hormoonspiegel en sterke pieken in hun bloedsuikerspiegel. Deze verstoring wordt veroorzaakt door een chronisch verhoogde productie van stresshormonen.
Bij insulineresistentie zijn de cellen minder gevoelig voor het hormoon insuline. Insuline kan worden gezien als de sleutel (receptor) die de deur van de insulinegevoelige cellen opent voor glucose. Insulineresistentie wordt dan ook gekarakteriseerd door hogere bloedsuikerwaarden in nuchtere toestand en na de maaltijd. Vroeger was het niet erg om tijdens de zonnige zomermaanden tijdelijk insulineresistent te worden en extra vet aan te maken voor de winter, omdat het vet tijdens de koude dagen toch werd verbruikt. Dankzij kunstlicht hebben we nu meer tijd en mogelijkheden om langdurig actief te zijn. Het levenstempo is sterk verhoogd.
Terwijl het cortisolpeil van nature ’s morgens hoog en ’s nachts laag is, wordt het nu ’s morgens laag, met een piek ’s nachts tussen 4 en 5 uur. Hierdoor word je ’s nachts (meestal badend in het zweet) wakker en kun je moeilijk weer in slaap komen.
Ook een toename van vet op benen en billen wijst op een oestrogeenonevenwicht en progesterontekort. De hoeveelheid vet op je onderste ledematen staat in direct verband met de hoeveelheid oestrogeen in je lichaam. Een menstruatie die minder dan vier dagen duurt, kan al anovulair zijn, dat wil zeggen zonder eisprong. In het algemeen duidt dit op een progesterontekort. Met andere woorden: veel vrouwen hebben al voordat ze in de menopauze komen een veranderde hormoonspiegel en sterke pieken in hun bloedsuikerspiegel. Deze verstoring wordt veroorzaakt door een chronisch verhoogde productie van stresshormonen.
Health
In de levercellen heerst voortdurend een grote activiteit en er vindt een waaier aan biochemische reacties plaats. De lever wordt daarom ook wel beschouwd als de chemische fabriek van het lichaam of de ‘centrale’ van de stofwisseling; de lever heeft een rol in de stofwisseling van vrijwel alle groepen metabolieten. Dat zijn stoffen die tijdens de stofwisseling (het metabolisme) ontstaan. Hieronder volgt een kort overzicht van de vele leverfuncties:
- Stofwisselingsfunct
- Galproductie
- Reinigende werkingOpslagfunctie en productie van warmte.
Andere taken van je lever:
- opslaan van vitaminen en mineralen
- reguleren van je cholesterolgehalte in je bloed
- samen met je pancreas zorgt je lever voor een stabiele bloedsuikerspiegel
- zorgt ervoor dat schadelijke oestrogenen (xeno-oestrogenen) omgevormd wordt tot onschadelijke vormen
- produceert gal die opgeslagen wordt in je galblaas
- zorgt voor opslag van bloed
- zorgt voor een goed ‘zicht’: de kwaliteit van je ogen hangen samen met de gezondheid van je lever
en zoveel meer want je lever speelt een rol in bijna alle levensprocessen
EEN GEZONDE LEVER IS NOODZAKELIJK VOOR EEN EVENWICHTIGE HORMONENBALANS. Je lichaam maakt niet constant nieuwe hormonen aan, dat kost te veel energie en tijd. Een groot deel van je hormonen worden, via je lever en je darmen, gerecycleerd. Je lever zorgt voor de afbraak van xeno-oestrogenen.Dat zijn toxische stoffen vanuit je voeding en leefmilieu die je oestrogeenreceptoren bezetten zodat je eigen oestrogeen er niet meer op kan met een oestrogeendominantie tot gevolg.
En je lever zorgt ervoor dat schadelijke oestrogeen omgevormd wordt tot een onschadelijke metaboliet.
DE SAMENWERKING TUSSEN JE LEVER EN JE DARMEN
Beiden zijn van elkaar afhankelijk en beiden houden elkaar in evenwicht. Je darmen controleren je lever wat
betekent dat je darmen ervoor zorgen dat je lever niet in ‘overdrive’ gaat. Je darmen ok betekent je lever ok
en omgekeerd.
Voor een goede spijsvertering zijn spijsverteringsenzymen nodig. Spijsverteringsenzymen zorgen onder meer voor een optimale vertering van voedingsstoffen, voor de opname van vetoplosbare vitaminen en ook voor het verminderen van belastende substanties in het spijsverteringskanaal. Drie belangrijke groepen van spijsverteringsenzymen zijn amylasen, proteasen en lipasen die respectievelijk koolhydraten, eiwitten en vetten afbreken tot kleinere moleculen die beter opgenomen kunnen worden in de dunne darm. Een goede werking van de spijsverteringsenzymen ondersteunt je vitaliteit en en draagt ertoe bij dat je minder last krijgt van oprispingen, winderigheid of een opgeblazen gevoel.
Voedingsvezels zijn onverteerbare koolhydraten en stimuleren enerzijds de darmwerking en anderzijds de ontwikkeling van een gezonde darmflora. Zo spelen bijvoorbeeld de voedingsvezels die overvloedig aanwezig zijn in gerstegraspoeder of baobabpulp een belangrijke rol. Beide voedselbronnen bevatten zowel oplosbare als onoplosbare vezels.
- Goed voor de darmen: niet-oplosbare vezels verschonen de darmen en verbeteren de afscheiding van afval waardoor ze darmen gezond houden en een normale stoelgang ondersteunen.
- Goed voor de darmflora: oplosbare vezels zijn het voedsel van de symbiotische darmbacteriën. Op die manier werken oplosbare vezels als prebiotica. Het meest belangrijke natuurlijke prebioticum is inuline oligosaccharide, Maar ook de oplosbare vezels uit gerstegras of baobab zullen deze darmflora ondersteunen.
- Eetlustremmend: Oplosbare vezels absorberen water en vormen een dikke gelatine in de maag. Dit helpt hongergevoel verminderen en bevordert gevoelens van volheid. Onderzoek toont aan dat het drinken van een smoothie met 15 gram Baobab poeder de honger aanzienlijk kan verminderen.
- Helpt bloedsuiker in balans te brengen: Een hoog vezelgehalte kan, naast het verminderen van hongergevoel, ook helpen de absorptie van suiker in je bloedbaan te vertragen. Dit kan helpen om pieken en crashes in je bloedsuikerspiegel te voorkomen en kan je bloedsuiker niveaus langdurig helpen stabiliseren.
